waniliowym kremem.<br>Trociowa uniosła głowę znad pieca. - Nie było - mruknęła niechętnie.<br> - A tej dziewczyny, co tu rano jadła z nami śniadanie? - Nie było.<br> - Co pani Trociowa w takim złym humorze? - zapytał przyjaźnie.<br>Spojrzała na chłopca małymi, załzawionymi oczkami. - Aaa... szkoda gadać...<br> - Szanowne zdrowie nie dopisuje czy reumatyzm łamie? Trociowa machnęła ścierką &lt;page nr=225&gt;<br> - Świat nic niewart... Wszystko kłamstwo. - A co się stało?<br> - Jeszcze się pytasz? Wedle tych duchów... Przyszedł pan leśniczy i powiedział, że to studenci straszyli.<br>Paragon udał zdziwienie.<br> - Niemożliwe! Co też pani Trociowa mówi?<br> - Ja też mówię, że niemożliwe... Gdzie by ta studenci tak potrafili straszyć? Przecież widziałam na własne oczy