klapa nad matowym <br>okienkiem otwarta. Kiedy zamykałem klapę, mignął skrawek nieba. Podałem aparat <br>ojcu.<br> - Kamera, co nie? - zaśmiał się Kojak. Tamci dwaj stali pod gruszą.<br>Rozmawiali odwróceni plecami.<br> Ojciec zarzucił plecak na ramię. - Chodź, Antoni! - powiedział.<br>Ruszył w stronę brzegu.<br> - Dokąd, dokąd? - zainteresował się Kojak, ale nie zatrzymywał nas.<br> Zbiegliśmy ścieżką.<br> W chwili kiedy spychaliśmy ponton na głębszą wodę, tych trzech<br>stanęło na brzegu. Przyglądali się, jak odpływamy. Elegan uniósł dłoń na pożegnanie. <br>Na przegubie błysnął złoty pasek.<br> - Dobrego, Józef!<br> - Ppa, jakiego kajaka mają! - usłyszeliśmy głos cygana.<br><br><br><br><br>&lt;page nr=182&gt;<br> - Ale balon! - powiedział Kojak.<br> Zaśmieli się i to było na końcu: śmiech. Gonił nas