Pokorna pielgrzymka po kolejną gorycz rozczarowania... Ten szpital... Gdy tak sobie myślałem, złapałem się na tym, że od dłuższej chwili patrzę na jego rękę, na której był wielki zegarek... nie miał tu widać zamiaru uciec od skrupulatnie<br> &lt;page nr=69&gt;<br> wydzielanego czasu. "Która godzina?" - spytałem. "A właśnie..." - spojrzał szybko, jak przyłapany na jakimś sekretnym czynie - "już piętnaście po pierwszej". "No tak... to ja muszę już iść". "Czy pan nie za wiele poświęca mi czasu?" "Dlaczego?" "Bo nie chciałbym być natrętem, zawsze mam wrażenie, że się panu narzucam". Po raz któryś tłumaczę mu, że lubię z nim... "Bo to się może źle skończyć". "Czym?" "Rozczarowaniem