polegać na równej szansie, danej wszystkim w punkcie wyjścia, w postaci kuponów prywatyzacyjnych. Następnie, w przeciwieństwie do polskiego programu NFI, nie próbowano stwarzać ochrony obywateli przed ryzykiem decyzji inwestycyjnych. Pojawienie się milionów inwestorów w wyniku prywatyzacji kuponowej miało pozwolić na skonfrontowanie konkurencyjnych ocen dotyczących oczekiwanej wartości firm i uruchomienie procesu selekcji. <br>Początkowo, prywatyzacja kuponowa krytykowana była za rozproszenie własności, do jakiego miała rzekomo nieuchronnie doprowadzić. Wydawało się to szkodliwe z punktu widzenia koniecznej restrukturyzacji przedsiębiorstw, wymagającej pewnej koncentracji kapitału. Dzisiaj, krytyka skupia się raczej na zbytniej koncentracji własności w rękach funduszy prywatyzacyjnych, którym udało się zebrać około dwóch trzecich wszystkich kuponów