wiecznych. Zdaj się na jego zręczność i roztropność. Niech cię Matka Boska Częstochowska ma w swojej opiece i niech was Bóg prowadzi".<br>Taką samą karteczkę z odpowiednimi zmianami napisałem do Jeana i wetknąłem im je w ręce. Jeszcze chwilę popatrzyłem na śpiących, pogładziłem szorstką twarz Jaśka, który poruszył się przez sen i zawołał: - Bij, kto w Boga wierzy! - Później pogładziłem gładkie policzki Jeana, zostawiłem plecak z jedzeniem, a nawet palto, i ruszyłem w drogę powrotną. Ciemność panowała powszechna. Z łatwością przeczołgałem się przez granicę i po chwili znów znalazłem się na drodze wiodącej do miasta. Szedłem szybko, prawie biegłem. Oby tylko