eksperymentach przeprowadzonych w USA wzięło udział trzynastu zdrowych ochotników. Najpierw ustalono ich wzorce snu, a następnie przez 35 godzin nie pozwolono im zasnąć. Gdy badani wykonywali pewne zadania, za pomocą rezonansu magnetycznego monitorowano pracę ich mózgów w różnych jego stanach: od wyspania do zwiększającego się zmęczenia. Okazało się, że między sennością a aktywnością przedniej części płata czołowego mózgu istnieje bezpośredni związek: im organizm jest bardziej zmęczony, tym obszar ten jest bardziej pobudzony. Podobnie zachowywał się płat ciemieniowy. Stwierdzono, że ćwiczenia werbalne wykonywane przez osoby wypoczęte nie działają na niego stymulująco. Natomiast uaktywniał go niedobór snu. Płat skroniowy był zaś bardziej pobudzony