Meschonnic podważa koncepcję znaku jako całości składającej się z połączonych elementów signifié i signifiant. Głównym pojęciem w teorii Meschonnica staje się signifiant wytwarzające znaczeniowość (signifiance) i zdefiniowane jako "kulturowa i subiektywna ciągłość podmiotu w jego własnej mowie". Jego teoria neguje opozycję signifié/signifiant i zakłada istnienie złożonego, strukturalnego signifiant, tworzącego sens na wszystkich poziomach mowy, tworzącego znaczeniowość (znaczenie wytworzone przez signifiant), która stanowi podstawowy element specyficzności literackiej.<br>Obok lektury de Saussure'a drugim ogniwem współtworzącym teorię Meschonnica jest pojęcie "rytmu" w takiej postaci, jaką nadała mu wnikliwa analiza etymologiczna dokonana przez Benveniste'a. Definicja tego pojęcia u Meschonnica odbiega daleko od zasady powtarzalności