do porządku dziennego nad systemowymi różnicami dzielącymi totalitaryzm faszystowski i komunistyczny. Przeciwnie, w najlepszym chyba eseju w zbiorze, Felix Culpa, Manea dokonuje subtelnej analizy porównawczej, w której tak wzajemne filiacje czy kontynuacje jak kontrasty obu ideologii ukazują się w całej swojej złożoności. Dzieje się to przy okazji opisywania sprawy tyleż sensacyjnej, co przygnębiającej: niedawno ujawnionego publicznie przypadku nieżyjącego już, wielkiego religioznawcy rumuńskiego, zamieszkałego po wojnie w Chicago Mircei Eliadego i jego całkowitego braku wyrzutów sumienia z powodu młodzieńczej przynależności do Żelaznej Gwardii. Manea dokonuje w tym szkicu znacznie więcej niż tylko spektakularnej demaskacji kryptofaszysty. Jego rozważania rzucają światło na fundamentalne pokrewieństwo