dużymi, jednorazowymi kapslami. Przy ponownym użyciu nie ma jak ich szczelnie przykryć. Na dodatek niewygodnie się je trzyma, a przed nami ponad kilometr drogi do brzegu Jeniseju, gdzie czeka na nas statek z resztą ekipy. Docieramy spoceni, ze zdrętwiałymi od ściskania baniek palcami, ale szczęśliwi. Witają nas pochrząkiwania pełne aprobaty, serdeczne poszturchiwania, okrzyki: Nu, mołodcy!&lt;/&gt;<br><br>&lt;div&gt;&lt;tit&gt;Rejs&lt;/&gt;<br>Wiosną 1991 roku zwrócono się do mnie z pytaniem, czy nie pojechałbym na trzy tygodnie do Krasnojarska w roli eskorty kilkuosobowej grupy młodzieży udającej się na IV Międzynarodową Szkołę Letnią Kosmonautyki pod hasłem "Razem na Marsa!". Zgodnie z planem miała się ona odbywać na pokładzie