Może to się zdarza - mnie nie. Nerwy, pośpiech, zawalone plany... A wystarczyło zajrzeć do mapy, by się nie zgubić, by dojechać na czas, spokojnie.<br><br>Ta historia przypomniała mi się kiedyś przy okazji wymiany poglądów na sens życia. Można się uprzeć: sam wszystko znajdę, sam przejdę, sam... Ale ja nie chcę się tym swoim "samosiowaniem" rozczarować. Nie chcę kiedyś popatrzeć na swoje życie i stwierdzić, że je - lub jego część - przez to "ja sam, ja sam" zmarnowałem. Że nie dostrzegłem ludzi. Że nie zrobiłem tego, co mogłem i powinienem.<br>I co jest teraz moim sensem życia?<br>Chcę dorosnąć. Dojrzeć do wieczności. Chcę