tym materiałem? Człowiek? Kupa flaków? Dusza? Nie, przecież kobiety nie mają duszy". Zdjęła ubranie. Lubiła swoją nagość. Płaski brzuch z owalem pępka, sterczące wzgórki piersi, łagodne linie obojczyka. Mocne i strzeliste nogi. "Ktoś to nieźle skonstruował" - pomyślała, kładąc dłonie na biodrach.<br>Ale nie. Nie czuła się u siebie. Coś obcego siedziało w środku i gryzło tępym zębem. Niepokój wibrował w okolicach śledziony. Inge stuliła wargi. Zbliżyła twarz do lustra. Obejrzała zdartą skórę na policzku. Na ramieniu siniak podbiegł krwią.<br>"Co się dzieje - pomyślała mgliście. - Co ja robię w tym obcym mieście? W świecie skazanym na zagładę?"<br>Weszła do wanny.<br>- Nie lubię