został wzniesiony Dom<br>Sierot dla 100<br>wychowanków obojga płci. Kilkuletnie starania przyniosły więc<br>realny plon<br>w postaci dwupiętrowej budowli uzupełnionej wysokim parterem, obszernym<br>strychem i racjonalnie zagospodarowanymi suterenami. Budowa<br>gmachu projektowanego przez Henryka Stifelmana przebiegała<br>zgodnie z założeniami sformułowanymi przez dr. Janusza Korczaka<br>i pod jego opieką. Z inspiracji doktora<br>sierociniec, gnieżdżący się od 1907 roku w przypadkowym budynku<br>przy ulicy<br>Franciszkańskiej, zyskał normalne warunki działania. Była to<br>placówka, która<br>miała gromadzić żydowskie sieroty i półsieroty w różnym wieku<br>niezależnie od ich<br>statusu społecznego i pochodzenia. Ten nowatorski ośrodek wychowawczy,<br>organizowany przez Janusza Korczaka, nie miał w takim kształcie ideowym<br>poprzedników