Wesela" w roku 1980, włożył, jak sądzę, niezmiernie wiele pracy w zrobienie widowiska zwartego, logicznego, w którym by szybkim przejściom ze sceny w scenę i solidnemu uwypukleniu wątków kierujących towarzyszyła gra zespołowa na pewno nie mistrzowska i kreacyjna, ale wystarczająco staranna, by całość znalazła się na odpowiednim poziomie, w którym silniejsze ogniwa pociągają słabsze, a żadne nie jest na tyle słabe, by zagrozić pęknięciu całości. I takie właśnie jest "Wesele" białostockie, reżysersko wytrzymane do końca, aktorsko poprawne i wyrównane, scenograficznie rzetelne. I to jest najważniejsze. Białystok ogląda "Wesele", jakie mogłaby oglądać i Warszawa. Niejako na boku, prywatnie, dorzucę tylko, że ja