autorytetu państwa cechują Republikę Weimarską, która jest przykładem &lt;q&gt;"panowania miernot"&lt;/&gt; (Edgar J. Jung), prowizorium niezdolnym do życia, gdzie &lt;q&gt;"grabarze sami sobie kopią groby"&lt;/&gt; (Ernst Jünger), nie jakimś trwałym tworem, ale poczekalnią czy pokojem przechodnim. W tym państwie partyjnym &lt;q&gt;"wszystkie sprawy publiczne zamieniają się w obiekty kompromisu i łupu partii i sitw, a polityka odległa od tego, aby być sprawą elit, stała się dość pogardzanym geszeftem dla dość pogardzanej klasy ludzi"&lt;/&gt; (Carl Schmitt).<br><br> Kontekstem duchowym i politycznym Konserwatywnej Rewolucji jest więc zarówno Europa, której dawna jedność ulega rozkładowi jak i &lt;q&gt;"Niemcy - diabelski kocioł"&lt;/&gt; (Ernst von Salomon) czyli wstrząsana rewoltami, puczami, politycznymi mordami