Lampę na ganek wystawić i służbę trzeba zbudzić.) <br><br>Obie wznosiły ramiona, to znów cicho płakały... schylały twarze przyćmione i ciała dotykały... <br><br>A jemu jeszcze się śniło, <br>- wiatraki gwiazdy mielą, i młynarz na skrzydłach wisi, niby Jezus w kościele... <br><br>I Wisły piaszczystą drogą (po co płacz i bieganie?) kare, kasztany i siwe płyną prosto do stajni. <br><br>Siostra szeptała: Grzegorzu... Chciała powieki mu wznieść... A matka szlochała: - Grzesiu, Grzegorzu, Grzesiu, no...Grześ... &lt;/&gt;<br> Ale mimo tej "nici czarnej" w jego poezji był to młodzieniec niezwykle żywego usposobienia i pełen radości życia. Trochę też lekkomyślny, trzeba przyznać, ze skłonnością do hulaszczego trybu życia. Na co