świadczenia! Ale musiało mu na nią zaskoczyć. Nawet konkurs poświęca. Idiota! Co ja mam zrobić? Jak powinienem postąpić? Wyrzucić go i sam się nią zająć? To niemożliwe. To by znaczyło koniec z graniem. Pamiętam, co się działo przez te dni, kiedy dowiedziałem się, że jest chora. Nie mogłem się zupełnie skoncentrować. Myślałem tylko o niej. Nie wolno mi tego zrobić. Jeżeli już nie ze względu na siebie, to na starych. Nie mogę im sprawić takiego zawodu. To by ich zabiło. Napiszę do niej list. Wytłumaczę wszystko lepiej niż w rozmowie. Napiszę, że choć ufam jej absolutnie, wolałbym, żeby nie korzystała z