Typ tekstu: Książka
Autor: Pinkwart Maciej
Tytuł: Zakopane i Tatry
Rok: 1992
skrajem polany i przez wąską dolomitową bramkę, nazywaną Między Ściany wchodzi w głąb doliny.
Wędrujemy wzdłuż Lejowego Potoku najpierw na niewielką polanę Rówienka, potem na większą, nazywaną Huty Lejowe. Nazwa pochodzi z czasów hutniczej eksploatacji tego terenu, gdzie wydobywano rudę żelaza. Droga zwęża się i nieco stromiej biegnie stokiem Diablińca, skręcając na zachód. Z lewej dochodzi czarno znakowana Ścieżka nad Reglami. Wychodzimy na rozległą Polanę Kominiarską z pozostałością szałasów pasterskich. Od południa ograniczają ją strome turnie Kominiarskiego Wierchu, na których rozgrywane są zawody wspinaczkowe. Polana stanowiła ośrodek hali Kominy Tylkowe, którą to nazwą kiedyś obejmowano również i Kominiarski Wierch.
Powrót tą
skrajem polany i przez wąską dolomitową bramkę, nazywaną Między Ściany wchodzi w głąb doliny. <br> Wędrujemy wzdłuż Lejowego Potoku najpierw na niewielką polanę Rówienka, potem na większą, nazywaną Huty Lejowe. Nazwa pochodzi z czasów hutniczej eksploatacji tego terenu, gdzie wydobywano rudę żelaza. Droga zwęża się i nieco stromiej biegnie stokiem Diablińca, skręcając na zachód. Z lewej dochodzi czarno znakowana Ścieżka nad Reglami. Wychodzimy na rozległą Polanę Kominiarską z pozostałością szałasów pasterskich. Od południa ograniczają ją strome turnie Kominiarskiego Wierchu, na których rozgrywane są zawody wspinaczkowe. Polana stanowiła ośrodek hali Kominy Tylkowe, którą to nazwą kiedyś obejmowano również i Kominiarski Wierch. <br> Powrót tą
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego