płynął <br>strumień podążający do zatoki. Na jego brzegu dostrzegł <br>Awaru kilka zaprzęgów, a na nich wielkie bukłaki, do <br>których gromadka mężczyzn wlewała wodę czerpaną <br>ze strumienia. Za nimi były już kępy zarośli biegnących <br>szerokim łukiem w dal, zawsze w tej samej odległości <br>od brzegu zatoki. Wystarczyło wejść pomiędzy nie, <br>aby skryć się bez śladu.<br><br>Awaru ruszył z wolna w stronę strumienia, przebrnął <br>przez wodę i nie spiesząc się wkroczył między <br>kępy krzaków. Wyrastały z podmokłego gruntu, a ich <br>korzenie były odsłonięte z ziemi, czarne i lśniące, <br>podobne do wetkniętych w błoto suchych patyków. Dopiero <br>na pewnej wysokości zaczynały się zielone gałęzie