jak pokrywa garnka. Nagle zza kamienia odezwał się ktoś niskim, urywanym głosem:<br>- Ja widzę ciebie! Kajaki mimowolnie wtulił się głębiej w mokrą trawę.<br>- Ja ciebie też widzę - krzyknął Polek.<br>- A jak ja wyglądam?<br>- To powiedz ty, jak ja wyglądam.<br>- Ale ja pierwszy zapytałem.<br>- A ja widzę twój łokieć. Tajemniczy osobnik skrył się pilniej, strącając kilka drobnych kamieni, które długo toczyły się w wyschniętym łożysku, aż wreszcie zginęły gdzieś w cichej bełtaninie Jaskuli.<br>- Wyjdź z ukrycia, bo ja ciebie widzę - krzyknął ponownie ktoś za piaskowcem.<br>- Może chodźmy już do domu - wyszeptał z trudem Kajaki.<br>- To ty wyjdź pierwszy!<br>- Nie, ty!<br>- A ja