prehistorycznych czasach, kiedy nie było telefonów komórkowych ani Internetu, a na założenie linii telefonicznej w Warszawie czekało się wieki. Czyli osiem lat temu. W dodatku byłam wówczas na urlopie wychowawczym i wynajmowaliśmy na Ursynowie mieszkanie bez telefonu. Ta karteczka z moim nazwiskiem, na której mogłam wypisać w razie potrzeby różne "skrzynki kontaktowe" (telefony redakcji, z którymi współpracowałam, męża, rodziców, adres do korespondencji itp.) była cieniutką liną łączącą mnie z pracą zawodową i ratującą przed losem Bezimiennej Matki Polki. Okazała się do dziś nad podziw przydatna - dołączam ją do prezentów, przesyłek, zapisuję na niej tymczasowe adresy, np. za granicą czy na wakacjach. Wygląda