A cóż? - spytała znienacka. - Lekarstwo dobrze działa? <br>Adam skoczył na równe nogi. <br>- Lekarstwo, lekarstwo... Któreż to lekarstwo? Czy mama dała Tusieńce lekarstwo? - zwrócił się do teściowej. <br>Sophie wzruszyła ramionami. <br>- Mnie nie mówili o lekarstwie. <br>Wtedy Róża stwierdziła: <br>- Szkoda, godzinę temu czas już było podać digitalis. Przecież to dziecko ma serce słabe, ono bez digitalisu nie wytrzyma do spadku gorączki <br>Adam jęknął: <br>- Elciu, najdroższa, zapomniałem! Mówisz, że nie wytrzyma? Boże, co ja zrobiłem! Czy jeszcze nie za późno? Gdzie lekarstwo? <br>Wszystko leciało z drżących rąk. Róża sięgnęła po flaszkę i zaczęła odliczać krople do szklanki. "Raz, dwa, osiem, dziesięć - tyle należało odmierzyć