uczciwych i bardzo patriotycznie wychowanych młodych ludzi (trzech na dziesięciu z mojego "coetusu", czyli rocznika, poległo we wrześniu 1939 r.). Nie było wśród nich oenerowców spod znaku Piaseckiego. Antysemityzm wielu z nich był też niewątpliwie powierzchowny i ci, którzy przeżyli wojnę, zapewne się odeń odżegnali. Użyłem tego "zapewne", bo moje, słabnące z biegiem lat, więzy z tym środowiskiem całkowicie niemal zanikły po wojnie. Zdarzali się wśród Arkonow jednak też piłsudczycy, a w pogrzebie Marszałka wzięła udział liczna reprezentacja korporacji.<br> Kiedy Alek Nadelman odwiedził mnie po owej długiej, półtorarocznej przerwie w naszych kontaktach, poskarżył mi się, że już po raz drugi bezskutecznie