nieśmiertelnej sławy, ale śmiertelnego i cierpiącego na skutek kaprysów i przypadków zewnętrznej Fortuny. To Orfeusz. I druga - koncepcja poety uwikłanego w sieć konfliktów z Bogiem, ludźmi i samym sobą, zagrożonego nie tylko z zewnątrz, ale i od wewnątrz, dumnego i pokornego zarazem, cierpiącego od nieprzyjaciół, ale przede wszystkim skutkiem własnych słabości i grzechów. To Dawid.<br>Mimo że Psałterz proponuje odmienny typ liryki niż ta, którą znamy z Pieśni, między Psalmami a resztą twórczości nie da się przeprowadzić ostrej granicy. Psałterz czarnoleski jest wprawdzie jak najdalszy od natrętnej antykizacji (nigdy Boga nie nazwie Zeusem albo Jowiszem, co i Buchananowi się zdarzało), ale