poświęca się poszukiwaniu metod zmniejszenia wykrywalności samolotu przez stacje radiolokacyjne. O łatwości wykrycia decyduje tzw. skuteczna powierzchnia odbicia samolotu (SPO), wyrażana w metrach kwadratowych. Radar stacji radiolokacyjnej emituje promieniowanie elektromagnetyczne, które powraca po odbiciu od przeszkody (w tym przypadku od samolotu). Im mniejsza skuteczna powierzchnia odbicia, tym powracający sygnał jest słabszy, a obiekt trudniejszy do wykrycia. Wielkość skutecznej powierzchni odbicia samolotu w zasadniczy sposób zależy od jego układu aerodynamicznego, czyli kształtu. Samolot trudno wykrywalny przez radar powinien być "gładki" i krzywoliniowy, pozbawiony płaskich, zwłaszcza pionowych powierzchni, a także wystających elementów (np. anten zewnętrznych). Widać to doskonale na przykładzie samolotów B-2