Henryku kochany, muszę ja teraz bawić gościa innego, za dwie godziny przyjdź, drogi kolego, odszedłem, lecz Robert zawołał mnie znowu, przepuścił przez progi plugawego domu, wskazał na tapczan, spała na nim goła żona, ma Wanda, z twarzyczką anioła". Powoli opuszczał inżynier gatki, a mówi przy tym "Wando - krzyknąłem - moja żono słodka, mruknęła czule jak syjamska kotka, oczka piąstką przetarła, ziewnęła lubo, nim mnie poznała, trwało to dość długo, lecz gdy poznała, to dziko wrzasnęła i szybko pod kołdrę się goła wsunęła, a Robert potworny zdarł jej kołdrę z twarzy i rzekł: niech mąż twój sobie z tobą pogwarzy, już miałem Roberta