jak wyłysiała wiewiórka, i ustawiczne pilnowanie głowy, zwłaszcza w zetknięciu z wodą, weszło mi w nałóg. Po dobrym szamponie odrażające kłaki wyglądały jeszcze jako tako przynajmniej przez dwa dni i czasem nawet mogłam sobie zrobić coś w rodzaju uczesania. Zamoczenie głowy w jakiejkolwiek rzeczce, stawie, jeziorku, nie mówiąc już o słonym morzu, niweczyło wszelkie moje wysiłki. Żadne czepki mi nie pomagały, jakimś tajemniczym sposobem woda dostawała się pod najciaśniejsze. Na wznak pływałam tylko wówczas, kiedy miałam w planach mycie głowy natychmiast po kąpieli. Jeśli w ogóle przy moich umiejętnościach można użyć słowa "pływałam", umiałam bowiem przebyć odległość dwudziestu metrów nie topiąc