niczego się nie bała - powiedziała &lt;name type="org"&gt;"Rz"&lt;/&gt; siostra porwanej &lt;name type="person"&gt;Lucyna Senger&lt;/&gt;.<br>W latach siedemdziesiątych &lt;name type="person"&gt;Teresa Borcz&lt;/&gt; skończyła filologię słowiańską na &lt;name type="org"&gt;Uniwersytecie Jagiellońskim&lt;/&gt;. Na &lt;name type="place"&gt;Słowacji&lt;/&gt; poznała swego przyszłego męża &lt;name type="person"&gt;Abdula Hussaina Khalifę&lt;/&gt;. Wkrótce po ślubie wyjechała do &lt;name type="place"&gt;Iraku&lt;/&gt;. Nauczyła się mówić i pisać po arabsku. - Zna też siedem innych języków. Między innymi słowacki, angielski, niemiecki - opowiada pani &lt;name type="person"&gt;Senger&lt;/&gt;.<br>Dostała iracki paszport. Na początku lat dziewięćdziesiątych przez rok pracowała krótko w dziale wizowym polskiej ambasady w &lt;name type="place"&gt;Iraku&lt;/&gt;. Została zwolniona w 1994 roku w niejasnych okolicznościach. Zdaniem byłego pracownika ambasady &lt;name type="person"&gt;Leszka Adamca&lt;/&gt; &lt;name type="person"&gt;Teresę Borcz-Khalifę&lt;/&gt; podejrzewano o branie łapówek i współpracę ze służbami specjalnymi &lt;name type="person"&gt;Saddama