bez pudła jako... &lt;foreign&gt;Kottelet Wigwam&lt;/&gt;!<br>Ja jednak marzyłem o pstrągu, a w dodatku miał być to pstrąg na niebiesko. Nie był to smukły król tatrzańskich potoków, ale spasiony tucznik z hodowli Sitarza wyhodowany na norweskim granulacie. Mięso ryby, nawet łososiowatej jest zawsze nieco mdłe, dlatego ożywiają go przyprawy o wyrazistym smaku. Rozmaryn, ocet lub nawet zwykły cukier, a przede wszystkim cytryna.<br> Rybka, którą mi przyniesiono, ugotowana była na parze (albo w niedużej wodzie z odrobiną octu), gdzieniegdzie czerwieniły się wiórki marchewki i cebuli. Jednak uporczywość martwego spojrzenia ugotowanych rybich oczu znacznie osłabiała smak pstrąga do momentu, gdy przykryłem mu głowę liściem