światło bramki. Wielokolorowe plamy świetlne ukazują bariery czasowe dzielące bohaterów, <br>sygnalizują ich wiek albo miejsce, w którym się znajdują. Chętnie obejrzałbym to jeszcze raz na powtórce.<br>3. Szczupak. Fragmenty muzyczne pojawiają się w spektaklu nieoczekiwanie. Halina Łabonarska dobiega do nich jak napastnik do podania, ryzykownie przejmuje ich tonację, przez sekundę smakuje ich barwę, po czym wraca do swojej opowieści. Ale my wiemy już o niej więcej. Najładniejszy gol spektaklu to scena z otwieraniem starych świątecznych kartek z pozytywkami, w pewnym momencie wszystkie grają jednocześnie, tworząc kakofonię wspomnień.<br>4. Samobój. Brzmiąca jak zepsuta katarynka spowiedź Łabonarskiej, a właściwie jej randka z kataraktą