ostatecznie w roku 1961.<br><br> W obowiązującym do końca lat siedemdziesiątych kodeksie kanonicznym samobójstwo uważano za przestępstwo karane ekskomuniką i utratą praw do pośmiertnych obrzędów religijnych. ((...))<br><br> W praktyce kary ziemskie stosowane wobec samobójcy znacznie złagodniały: zarówno sankcje środowiskowe, jak i kościelne. Jakkolwiek samobójstwo uważane jest wciąż za zło immanentne i grzech śmiertelny, to pośmiertne karanie samobójcy praktykuje się coraz rzadziej.<br><br> Sobór Watykański II (który w połowie lat sześćdziesiątych otworzył Jan XXIII, a zamknął Paweł VI) nie odnosi się wcale do ziemskich kar za samobójstwo, przypominając jednocześnie, że ((...)).<br><br>W Kodeksie prawa kanonicznego obowiązującym od początku lat osiemdziesiątych samobójstwa nie wyodrębniono. Mieszcząc się ono