mi się pod śmietnik wyprowadzić rozbity na pół kibelek. Postał kilka godzin i już go nie było. O starych pismach kolorowych nie wspominam, bo kiedyś niosłem ich plik i nie doniosłem. Rozdałem po drodze.<br>Trochę to wszystko smutne, bo czasem sobie myślę, że im kraj biedniejszy, tym bardziej ceni sobie śmietnikowy odzysk. Ale żebyśmy się nie popłakali, nadmienię, iż są wyjątki jeśli chodzi o szybkość zbytu. Poduszki od foteli leżały kilka dni i nikt ich nie wziął. Twarde, niewymoszczone fotele rozpłynęły się natomiast w mgnieniu oka. Może panuje tu jednak pewna logika? Nikt po takiej zdobyczy nie oczekuje bowiem luksusu miękkości