domu mieszkalnego: cisza. Zapukał głośniej: za drzwiami usłyszał nerwowe głosy Francuzów. Otwarła wieśniaczka w średnim wieku. Bramwell przygotował sobie kilka zdań po francusku, które wyrecytował teraz jak za dawnych dobrych czasów, kiedy jako brytyjski turysta wstępował do francuskich chłopów na poczęstunek z koniaku i camemberta: Dzień dobry pani, jesteśmy angielskimi spadochroniarzami przygotowującymi lądowanie aliantów. Kobieta objęła go. Ze łzami w oczach wołała do męża: Podaj wino, zapal świece w kuchni. "Chcieli nam wszystko opowiedzieć - notuje Bramwell w pamiętniku - całe cztery lata okupacji i jak nienawidzą szkopów".<br>Nie wszystkim z desantu poszło tak dobrze: niektórzy łamali kręgosłupy przy lądowaniu, ginęli w powietrzu