mniej lub bardziej <br>sztywną konstrukcję. Igły nigdy się jednak nie zlewały, lecz sczepiały się jedynie korzeniowatymi końcami. Oznacza to, że nie dochodziło do zlania ze sobą komórek wydzielających szkielet. Już w ordowiku gąbki tego typu (nazywane "Lithistida") rozpoczęły ekspansję do nieco bardziej płytkowodnych środowisk, gdzie tworzył się osad wapienny. Szczególnie spektakularny jest utworzony z ich udziałem rafowy pas późnojurajskich skałek wapiennych ciągnący się od Hiszpanii przez Niemcy do Jury Krakowsko-Częstochowskiej i dalej w podłożu nasuniętych Karpat (bez nich nie byłoby na czym zbudować Wawelu). Wraz z ociepleniem klimatu i spłycaniem zbiornika morskiego w tym rejonie gąbki zastępowane były przez korale