poważnym zawodzie dla mnie, a występy w kinie traktowali jak kaprys nastolatki. Do bycia aktorką przekonała mnie moja siostra Françoise Dorleac, która sama marzyła o karierze filmowej. Kiedy zginęła w wypadku samochodowym w 1967 r., nie mogłam się otrząsnąć. Wraz z nią znikła motywacja do dalszej pracy. Zamieniłam się w śpiącą królewnę. Czekałam na coś, co wyrwałoby mnie z zaklętego snu.<br><br>Była pani wtedy już na szczycie. Przełomem okazały się propozycje z Hollywood? Współpraca z amerykańskimi reżyserami, z Robertem Aldrichem, Tonym Scottem?<br><br>Dla każdego aktora, dla którego język angielski jest obcy, posługiwanie się nim stanowi sprawdzian. Pomyślnie zdany egzamin otwiera drzwi do