mu było zmrużyć oka. Wpadł Boczkowski. Zakręcił się, usiadł za biurkiem, za którym rzadko siadał, otworzył szufladę, może coś wyjął. Miał mocno zaaferowaną minę. Ubrany odmiennie niż zazwyczaj. Elegancko. W spodnie koloru musztardy i krótką pelerynkę, czym przypominał londyńskiego albo wiedeńskiego fiakra.<br>- Panie Janie, panie Jassmont - zaczął Boczkowski speszony i spocony. <br>- Tak, słucham pana, szefie - Jassmont wyprostował się.<br>- Cóż, powstała pewna bardzo delikatna kwestia, że też na mnie wypadło, czy ja jestem dyplomata, jakiś minister Beck albo wiceminister Szembek? No, drogi panie Janie, niech pan sam osądzi.<br>Jassmont kurtuazyjnie milczał. Boczkowski wstał. Co on usiłuje mi tak rozpaczliwie powiedzieć - pomyślał Jassmont