bojach i kompromisach w Kongresie, a więc łatwy cel do ataku. W 1988 r. już ubiegał się o nominację prezydencką, ale przegrał. Kiedy pełnił funkcję przywódcy demokratów w Izbie Reprezentantów w 1995 r., po raz pierwszy od 40 lat utracili oni tam większość. Gephardt był zawsze przyjacielem związków zawodowych, które sponsorowały go w każdych wyborach. Tym razem spotkała go przykra niespodzianka - centrala AFL-CIO wstrzymuje się z poparciem, a dwa potężne związki, zrzeszające urzędników stanowych i lokalnych oraz usługowców, postawiły na Deana. Gephardta nie znosi wielki biznes, który zrobi wiele, by nie dostał się do Białego Domu.<br><br>Inna nadzieja demokratów to