szyją kołnierz-stójkę i fakt, że tak dokładnie do dziś pamiętam szczegóły nie tylko wyglądu, ale i stroju Marii Apolinariewny świadczą o tym, jak wielkie wrażenie wywarła na mnie siostra mojego ucznia. <br> Tak więc czekała mnie oto, dwudziestoletniego młodzieńca, pierwsza praca zarobkowa, pierwsza "posada". Miałem przed tym <br> wyjazdem w nieznane sporą tremę, bo nie byłem pewny moich uzdolnień pedagogicznych, jako że zdarzyło mi się dotąd jedynie pomagać pewnemu, wyjątkowo tępemu, koledze, który nie mógł sobie dać rady z łaciną. Robiłem to jednak przecież nieodpłatnie i nie czułem się tak bardo odpowiedzialny za wyniki. Ale było też we mnie teraz przeczucie czegoś