punkt, w którym system osiąga maksimum i jest w stanie równowagi niestabilnej. Po jego przejściu system uzyska stan stabilności w minimum, które określone jest przez dwa stany równowagi stabilnej. Zależne to jest od energii, która określona jest przez zmienne a i b (którymi w przypadku maszyny Zeemana są tarcie i sprężystość elastycznej linki). Jeżeli energia wzrasta, to można oczekiwać, że system ten osiągnie punkt bifurkacji i w maksimum zmieni się, "przeskoczy" do drugiego stanu (punktu) równowagi stabilnej. Punkty, w których energia systemu wzrosła tak, że spowodowała jego jakościową zmianę, mogą być określone dzięki punktom kontrolnym, których zestaw bifurkacji tworzy kształt zbliżony