zdewitalizowanym mitem lub żyje zwyczajnie, po swojemu - taką przesadną dla innych ludzi zwyczajnością, która im trochę przeszkadza, stawia tamy legendzie. Ogranicza monumentalny pomnik potrzebny do czegoś niedoświadczonym, dzieciom niedoświadczonych i nielicznym dzieciom doświadczonych, którzy nie zdają sobie sprawy, że gdyby historyczny los im właśnie wyznaczył podobną rolę, nie mogliby również sprostać wymaganiom, aby z własnej osobowości, gestów i zachowań modelować bryły właściwe formom monumentalnym. I u wszystkich - podobnie jak u świadka, który przeżył, w bohaterskie sytuacje dane przez los wplatać by się musiała zwyczajność i nadzwyczajność niespójnej i jak często wewnętrznie sprzecznej ludzkiej osoby. Bo przecież ta zła wojna, gorsza od