niż psychologiczną. Fantazmaty Marysi uwalniają się od bohaterki, żyją własnym życiem, zagarniając całą przestrzeń powieściową. Fantazmaty Panny Nikt nie przywodzą na myśl psychologii obłędu, ale tworzą "teatr magiczny", będący alegorią religijnego w istocie dążenia do samopoznania.<br> Marysia wychowana w polskiej, bezrefleksyjnej religijności nagle staje wobec doświadczeń wewnętrznych, którym nie umie sprostać i religia jej w tym nie pomaga. "Religia to nie są pączki u cioci" - powiedział Andrzej Stasiuk i takie właśnie dramatyczne rozumienie religii można odnaleźć zarówno w jego prozie, jak i w Pannie Nikt. Marysia zmuszona jest do wyboru między bezmyślnym trwaniem w kręgu tradycji a niebezpieczną drogą wolności wewnętrznej