pory mówiliśmy na nich pieszczotliwie "czekoladki". Piękne kobiety, smagli mężczyźni i urocze dzieci. Wszyscy mają duże oczy i czekoladową karnację. Zawsze uśmiechnięci i ciekawi świata. Gdy spotykaliśmy ich w górach lub mniejszych wioskach nie można było przejść obok aby nie zatrzymali się, nie podali ręki, nie próbowali o coś się spytać. Sami witają się podając sobie ręce i jednocześnie 3 lub 4 - krotnie dotykając skroniami, na przemian lewą i prawą. Dzieci trzymając nas za rękę odprowadzały nas pod sam hotel.<br>I dorośli i dzieci muszą ciężko pracować. Tylko niektórzy mają woły, które zaprzęgają w drewniane brony, aby zaorać pola pod zasiew