bardziej niepokoją je wszelcy dziwacy. Im bardziej samo jest chore, tym więcej widzi niebezpiecznie chorych na wolności. Tolerancja dla dziwaków i szaleńców rozkwita tylko w okresie szczególnych niepokojów lub spontanicznej, szczerej wiary w to, że żyjemy na najlepszym z możliwych światów. Z jakiegoś powodu tak się ludziom wydawało na przełomie średniowiecza i renesansu. Wtedy nikt szaleńców nie leczył ani nie reformował. "Szaleństwo można napotkać przede wszystkim w stanie wolnym; krąży, stanowi część wspólnego otoczenia i języka, jest dla każdego człowieka doświadczeniem codziennym, które próbuje on raczej podsycać niż opanowywać. Na początku XVII wieku żyli we Francji sławni szaleńcy, których kosztem publiczność