kostne tarcze okryw skrzelowych. Wcześnie uformowało się więc stałe połączenie nasadowej części szkieletu kończyny chrzęstnego pochodzenia (scapulocoracoid) ze skórnymi kośćmi okrywy czaszki (clavicula i cleithrum).<br>Dla ryby pływającej w toni wodnej boczne ruchy głowy nie tylko nie są potrzebne,<br>ale byłyby niekorzystne hydrodynamicznie, powodowałyby bowiem zaburzenia stateczności. Inaczej jest w środowisku lądowym, w którym miast obracać się całym ciałem, oszczędniej jest się rozejrzeć zginając szyję. Dlatego kości okryw właściwej głowy oddzieliły się od tarcz pasa barkowego. Odmieniło to drogi przenoszenia sił, zanikło bowiem sztywne przeniesienie sił na kręgosłup. Możliwości ruchu głowy na boki nie przestały być jednak problemem hydrodynamicznym dla pierwotnych