z teatrem, muszę odwołać się do obcych autorów. Jakąś analogią dla dzieła Juliusza Słowackiego - najbardziej po tym względem interesującego - jest równie wybitna twórczość Wiktora Hugo, najwybitniejszego poety romantycznej Francji i dramaturga, który przez piętnaście lat zmagał się z teatrem. Gdyby Słowacki, tak kochający teatr, mógł swoje dramaty wystawiać, pewnie by staczał podobne zmagania.<br>Gdy romantyczny dramaturg kierował sztukę do teatru, ujawniały się ostro sprzeczności między integralnością tekstu a potrzebami spektaklu, okazywało się, że trzeba szukać kompromisów zaprzeczających idei wolności poety. Teatr dysponował bowiem określonym wyposażeniem i wymagał, by inscenizacja była możliwie mało kosztowna; autor musiał liczyć się nadto z przyjętym stylem