słowach: "nasze ciała winne być świątynią Ducha", ale w czasach antycznych brzmiało to najczęściej bardzo abstrakcyjnie. Sferę erotyki przeżywano bowiem w sposób zdepersonalizowany (pojęcie "osoby" dopiero się rodziło), co wiązało się często z bardzo instrumentalnym traktowaniem kobiety. Ponieważ zarazem problem dotyczył silnego instynktu, który łatwo przeradzał się w namiętność, więc stąd wypływała podejrzliwość, a często i niechęć wobec sfery erotycznej oraz ciała. Jednakże ta niechęć nie wypływała z danych teologicznych. Zawierały one afirmację ciała oraz pewien zdrowy krytycyzm wobec siebie, bo każdy z nas - jeśli się nie postara - łatwo może stracić kontrolę nad swoimi instynktami. I to one nas wezmą w