kreacyjną siłę obrazów scenicznych, ich poetyckiego oddziaływania. Doświadczenie teatralnego skrótu, kondensacji, podążanie tropami poezji, a nie dyskursu, umiejętność odnalezienia się w odmiennej estetyce scenicznej, procentują do dziś. Nie każdej aktorce dana zostaje okazja przemyślenia praw sztuki w podobnym stopniu. Rolą Niny Dymna definitywnie uporała się ze swoim emploi pierwszej naiwnej, stała się już absolutnie dojrzałą i świadomą warsztatu aktorką.<br> <br><br><br>W teatrze, gdzie aktora obserwuje się w warunkach niemal laboratoryjnych, łatwiej wyciągać wnioski z jego zmieniających się predyspozycji, co dowodzi raz jeszcze, jak istotna, płodna dla dalszego rozwoju pozostaje praca na scenie. To coś zupełnie innego niż w filmie, wykorzystującym i kształtującym