się nudny. Nie mogłam wysiedzieć nawet na pierwszej projekcji. Odbyła się w klubie filmowym w Krakowie; starsi wyrażali swój zachwyt, młodzi byli kompletnie znudzeni. Ja razem z nimi.<br>Błąd polegał chyba na złym wyborze obiektu zdjęciowego. Edward radził po przeczytaniu scenariusza: dom z piwnicą, w której ukrywa się uciekinier ze stalinowskiego więzienia nie powinien stać przy pustej uliczce, lecz w środku miasta. I miał chyba rację; gdyby za piwnicznym okienkiem chodziły buty, jeździły wózki, biegały psy, gdyby słychać było odgłosy ulicy - temperatura skoczyłaby w górę, zagęściłaby się atmosfera zagrożenia. Na wysokości pół metra od ziemi można było wyreżyserować całą tamtą rzeczywistość