Medytacja w pozycji <br>siedzącej jest tożsama z 'oświeceniem', ponieważ jest 'samorealizującą się <br>koncentracją' (chiń. zishouyong sanwei; jap. jijuyu zammai), w której łatwo <br>następuje odrzucenie dualizmu podmiotu i przedmiotu poznania, pod warunkiem <br>oczywiście, że adept uwierzy naprawdę, iż ma 'naturę buddy'. W przeciwieństwie <br>do koanów, które uczeń przynajmniej w początkowej fazie stara <br>się zgłębić dyskursywnym myśleniem, do medytacji w pozycji siedzącej <br>potrzebna jest tylko wiara w 'naturę buddy' i siedzenie w pozycji lotosu, czyli <br>w takiej pozycji, w jakiej medytował Śakyamuni. <br>Rywalizacja miedzy przedstawicielami szkół soto i rinzai doprowadziła <br>do ostrego przeciwstawiania dwóch form nauczania adeptów zen- medytacji <br>w pozycji siedzącej i metody