spisany jest również językiem "robola", a więc mieszaniną mowy chłopo-robotnika, prymitywnej i topornej, z nowomową w paru odmianach (propagandowo-politycznej, produkcyjnej, biurokratycznej). Nierzadko wraz z nią pamiętnikarz przejmuje oficjalną optykę strajku jako "wichrzycielstwa" i "warcholstwa". Języki te tworzą bogaty folklor powieściowy. Autor żongluje nimi tak finezyjnie, że poprzez nie stara się wyrazić swój stosunek do tego, co opowiada i jak opowiada. Mimo to nie brakowało krytyków (przede wszystkim S. Chwin), którzy wymowę powieści brali za argument na rzecz tezy, że strajk gdański to po prostu prowokacja.<br>A jednak sierpniowy strajk przeobraża owego "robola", choć dołączył on do protestu przez przypadek. Naturalnie