co innego w południe". <br>I wychodziła sama na balkon. Jednakże już w przedpokoju <br>zaczynała ją dręczyć obawa, że może się <br>zerwać zimny wiatr albo może się ocieplić, i zabierała <br>zawsze jeszcze "coś lżejszego" lub "coś <br>cieplejszego" na rękę. <br><br>Katarzyna zaśmiewała się w kuchni. <br><br>- Tak to jest - mówiła do Jana - jak <br>stara panna dostaje dziecko na wychowanie! Ją jeszcze kiedy <br>szlag trafi przed tym spacerem. <br><br>Co do mnie jednak, to dziwne praktyki cioci Kazi nie drażniły <br>mnie ani nie śmieszyły. Cierpienia jej były tak wielkie, <br>że żywiłam dla niej prawdziwe współczucie, choć, <br>prawdę powiedziawszy, spacer z nią był jeszcze gorszą <br>męką niż